Μια φορά και έναν καιρό, στα τέλη κάποιου Αυγούστου της δεκαετίας του '40, γεννήθηκε ένα αγόρι που έμελλε να σημαδέψει το ελληνικό ροκ όσο κανείς. Ο Νικόλαος Ασημόπουλος, γνωστός στους περισσότερους ως Νικόλας Άσιμος, ο μπαγάσας της καρδιάς μας, έζησε μια ζωή έξω από το σύστημα, μια ζωή με παράνομες κασέτες και κιθάρες και ροκάδες. Η καλή καρδιά του και η πίστη του στα ιδανικά του τον έκαναν έναν μύθο της εποχής μας. Στις 17 Μαρτίου του 88, ο Νικόλας ξέφυγε από τον μηχανισμό που τόσο σιχαινόταν, τις τράπεζες, τις υπηρεσίες, τα υπουργεία και τις εφορίες, και πήγε να βρει τον μεγάλο μπαγάσα στον ουρανό, αφήνοντας μας κάτι για να τον θυμόμαστε: τα τραγούδια του, και το αξέχαστο, γλυκόπικρο χαμόγελο του.
Ο μηχανισμός όμως έχει άλλη άποψη. Πριν λίγες μέρες, του έστειλαν αυτό:
Η περίληψη του τι έγινε είναι η εξής: επειδή ο Άσιμος αυτοκτόνησε το '88 χωρίς να κάνει διακοπή εργασιών στην αρμόδια ΔΟΥ, η εφορία θα θεωρήσει ότι είχε εισοδήματα το 2011, και θέλει να τον φορολογήσει καταλλήλως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου